Το λάδι απαγορεύεται, όχι οι ελιές !

1821.  

     Ο Κολοκοτρώνης είχε επιστρέψει από την Ζάκυνθο στο Μοριά, και ετοιμαζόταν για την μεγάλη ημέρα της λευτεριάς. Ο ηγούμενος από το μοναστήρι της Παναγίας Σεπετού, που βρίσκεται στην Ανδρίτσαινα στην περιοχή της Ολυμπίας, ειδοποίησε τον Κολοκοτρώνη τον οποίον δεν είχε γνωρίσει προσωπικά, να πάρει μερικούς άνδρες και ζώα και να πάει να φορτώσει προμήθειες για τους άνδρες του.

    «Καπετάνιο, πριν πεθάνω θέλω να σε γνωρίσω. Θα ερχόμουν εγώ αλλά είμαι γέρος και ανήμπορος και δεν μπορώ», έγραψε ο ηγούμενος στον Κολοκοτρώνη.

      Ο Κολοκοτρώνης παίρνοντας το γράμμα από τον ηγούμενο δάκρυσε. Έβαλε μαυρόγκριζα ρούχα, ένα μικρό μαύρο σκούφο στο κεφάλι, αρματώθηκε σαν αστακός, φόρεσε από πάνω μία μαύρη κάπα (ποιμενική) για να μην φαίνονται τα άρματά του, πήρε μερικούς άνδρες και ζώα και ξεκίνησε. Θα πρέπει να σημειώσω ότι είχε αρχίσει η νηστεία για το Πάσχα

     Στο μοναστήρι έφτασαν λίγο πριν το μεσημέρι. Ο Κολοκοτρώνης χτύπησε την πόρτα και ο μοναχός που τους άνοιξε τους πέρασε για ληστές και είπε :

- Φύγετε! Δεν έχουμε τίποτα! Είναι φτωχό το μοναστήρι.

      Ο Κολοκοτρώνης τον έσπρωξε λέγοντας του :

- Φύγε ωρέ να περάσω! Φώναξε τον ηγούμενο, πέστου τον θέλει ο Κολοκοτρώνης !

      Ο καλόγερος τον κοίταξε με απορία και τον ερώτησε

- Αφού είσαι ο Κολοκοτρώνης που είναι τα άρματά σου ;

     Ο Κολοκοτρώνης άνοιξε την κάπα και φάνηκαν τ’ άρματα. Βλέποντας τα ο καλόγερος άρχισε να του φυλάει τα χέρια. Ο Κολοκοτρώνης τα τράβηξε λέγοντας του: :

- Τι με πέρασες ωρέ! Για Δεσπότη; Άντε φώναξε τον ηγούμενο!

       Ο καλόγερος έτρεξε προς το εσωτερικό του μοναστηριού φωνάζοντας :

- Ηγούμενε! Που είσαι; Ήρθε ο Κολοκοτρώνης!

        Σε λίγο, παρουσιάστηκε ένα σκυφτό γεροντάκι με μπαστούνι περπατώντας με δυσκολία. Βλέποντας τον Κολοκοτρώνη δάκρυσε.

- Τώρα καπετάνιο μου, μπορώ να πεθάνω ήσυχος.

       Προχώρησαν στο βάθος του μοναστηριού. Κόντευε μεσημέρι και ο ηγούμενος μιλώντας με τον καπετάνιο πρόσθεσε :

- Καπετάνιο, μέχρι να ετοιμάσουν οι αδελφοί την τράπεζα για το γεύμα, θα σας δείξω το μοναστήρι και θα χωρίσουμε τις προμήθειες που θα πάρετε. Βέβαια το γεύμα που θα φάγωμεν, λόγω της μεγάλης σαρακοστής είναι λιτό και αλάδωτο.

        Αφού χώρισαν πολλές προμήθειες, έφτασαν μπροστά σε στοιβαγμένα τσουβάλια. Ο ηγούμενος είπε στους βοηθούς καλογέρους που είχε μαζί του να χωρίσουν δέκα από αυτά και να τα προσθέσουν στις προμήθειες που θα πάρει ο καπετάνιος.

Ο Κολοκοτρώνης ρώτησε με απορία :

-         Τι έχουν ωρέ τα τσουβάλια μέσα;

-         Το λάδι της χρονιάς καπετάνιο, του απαντά ο καλόγερος.

Ο Κολοκοτρώνης άνοιξε ένα τσουβάλι και μέσα είδε ότι είχε σταφιδιασμένες ελιές, σχεδόν ξερές. Ρώτησε τότε με απορία :

- Τι να τα κάνω τούτα τα κουκούτσια; Να στήνω ξόβεργες να πιάνω κοτσίφια;

- Είναι το λάδι που θα ρίχνεται στο φαί σας για να έχετε αντοχή, απάντησε ο καλόγερος.

Ο Κολοκοτρώνης κούνησε το κεφάλι του αλλά δεν μίλησε.

     Αφού τέλειωσαν, πέρασαν στην τραπεζαρία. Ο καλόγερος είχε σερβίρει την φασολάδα σε πήλινους κεσέδες, ψωμί αναβατό (με προζύμι) και κρεμμύδι σκαστό (κοπανισμένο). Όταν ο Κολοκοτρώνης κάθισε στο τραπέζι και όταν είδε την φασολάδα ρώτησε με απορία :

-         Ηγούμενε, είπες ότι το φαί είναι αλάδωτο! Εδώ βλέπω τόσο λάδι που μπορώ να πλύνω τα τσόλια που φοράω (παλιά ρούχα) !

Ο ηγούμενος χαμογέλασε λέγοντας :

- Καπετάνιε, το λάδι απαγορεύεται, όχι οι ελιές. Είναι οι ξερές ελιές που θα πάρεις μαζί σου. Το λιόζουμο έφυγε, όχι το λάδι. Όταν πέσουν στο καζάνι και βράσουν, τότε το λάδι θα ελευθερωθεί. Έτσι με πίστη και αγώνα θα ελευθερωθεί και η Πατρίδα, όπως το λάδι από τις ελιές!

Καλή Ανάσταση

Της Λαμπρής τα καλά σε όλο τον κόσμο.

*Αυτή την ιστορία μου την διηγήθηκαν στα χωριά που βρίσκονται γύρω από την Ιερά Μονή Παναγίας Σεπετού.